Nga zemrat e engjëjve të rënë, të pushtuar,
Të burgosur të zinxhirëve të së keqes, le ta ngremë këtë lutje.
Në thellësitë e humnerës së dëshpëruar,
Ne kërkojmë dritën Tënde, At Krijues, për çlirim të plotë.
Me çdo rrahje të zemrës sonë që thyhet,
Ne thërrasim praninë Tënde pastruese.
Nga errësira që na mbështjell,
Ne dëshirojmë prekjen e hirit Tënd.
Ne e njohim virusin e së keqes që na pushton,
Një armik i padukshëm që konsumon shpirtin.
Atë, vetëm te Ti e kërkojmë ilaçin,
Një kurë që shëron, çliron, transformon.
Në vjeshtën tonë, ne arritëm në fund,
Por në mëshirën Tënde, ne shohim majën.
Zgjoji në ne engjëjt që ishim,
Pastroje qenien tonë nga çdo njollë e errët.
Le të kalojmë nëpër zjarrin e pastrimit,
Pa i trembur flakës, por duke e mirëpritur si dhuratë.
U bëftë klithma jonë e dhimbjes një këngë shprese,
Burgimi ynë, një kujtim i një të kaluare të kapërcyer.
Atë, rindez imazhin hyjnor në ne,
Ai thelbi i pastër që e ka mjegulluar e keqja.
Na bëj sërish lajmëtarë të dashurisë Tënde,
Bartës të së vërtetës në një univers të mbështjellë me gënjeshtra.
Na jep forcën për t’i thyer këto zinxhirë,
Të ngrihesh nga hiri i mëkatit dhe të fluturosh lart.
Në përqafimin Tënd gjejmë lirinë dhe ripërtëritjen,
Premtimi i një agimi të ri, të ndritshëm dhe të lirë.
Dëgjo, o Atë, lutjen e këtyre engjëjve të rënë,
Të cilët dëshirojnë të kthehen në shtëpi, në mbretërinë e dashurisë së pafund.
Le të ngrihet kjo përgjërim nga thellë tek Ju,
Si një lule që lulëzon në shkretëtirë, shenjë e jetës së përjetshme.
Amen.