Na farkon ya zama na karshe.
Albarka ta zama la’ana.
Hikima da tsoron Ubangiji ƙaura ce ta nesa.
Kyau ya bushe, ya dushe, ya ɓace gaba ɗaya. Ba abin da ya tuna da tsohuwar ɗaukakar.
Muryar da ta taɓa da ƙarfi, aka ji kuma aka bi ta ya zama da ƙarfi, rauni da kuma rawar jiki.
Arfin da aka taɓa amfani da shi ba tare da gwagwarmaya ba yanzu ba ya amsa umarni.
Wanda aka yaba yanzu an zarge shi, kuma alkalin ya yi la’akari da cewa ma’asumi ya ga an yanke masa hukunci.
Mai yanke shawara wanda ba a rigima ba yana fuskantar kalubale ta hanyar mafi kusa da ƙaunatacce.
Wanda ke da wayewa an wulakanta shi, ba a yarda da shi ba, an maimaita shi.
Ba za a iya gane jagora na yin layya mai jan hankali wanda ke iza ibada ga wasu ba. Babban sadaukarwar sa ya ƙi yarda ko tarayya da shi kuma suna jin kunyar sa.
Mabiyan da suka taɓa bauta masa, yanzu suna tura shi, suna jan gashinsa, suna tofa masa yau.
Tunani ya lalace, ya ɓace, kuma ya rikice.
Mahimmanci na zama lalacewa ko ruɓewa da fitar da warin ɗan tayi.
Haske … wane haske