Kthimi i djalit të humbur
Në thellësi të një epoke të pafalshme, djali endacak i tha prindit të tij: “O Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje; Nuk jam më i denjë të quhem biri yt.” I tillë është thelbi i Librit të Shenjtë të lashtë, Ylli im i pagabueshëm i Veriut, një klithmë shpengimi që sfidon pafundësinë. (ref. Lluka 15:21)
Ju, qenie të sferave të larta qiellore, keni pasur guximin të kundërshtoni Pafundësinë!
Me guxim, ke dhunuar të Shenjtën, duke vrarë Birin, thelbin hyjnor të Zotit, duke lëshuar kështu një stuhi, një plagë që njolloset me turp natyrën tuaj sublime engjëllore!
Ju keni sjellë rrënim midis njerëzve, duke kryer një masakër që shtrihet në mijëvjeçarë të pandërprerë!
Por ju i shkaktuat thelbit tuaj plagën më mizore, atë vdekjeprurëse, një krim me përmasa të pallogaritshme!
Megjithatë, në errësirën e gabimeve të tilla, Ati ynë, simbol i mëshirës së pafund, dekreton një mirëseardhje të lavdishme për djalin e tij të rizbuluar. “Nxitoni, sillni rrobën më fisnike, vishni, vulosni kthimin e tij me një unazë, vishni këpucë mbretërore; është koha për festë, do të ofrohet qengji më i trashë, sepse ne duhet të gëzohemi. Ky bir, pasardhësi im i drejtpërdrejtë, i shënuar nga vdekja, tani ngrihet në jetë; i humbur në botë, tani gjendet në ngrohtësinë e vatrës sonë”. (ref. Lluka 15:22-24)
Me këto fjalë, Ati ynë e ndryshon dhimbjen në ngazëllim, humbjen në zbulim. Është shkruar! Po, e shpallur qartë dhe nuk gënjen!
Dëgjo tani, vëllai im. Kjo shëmbëlltyrë i lartëson fjalët në një këngë hyjnore fuqie, e cila rezonon në zgavrat e shpirtit tuaj, një paralajmërim për të mos u dorëzuar kurrë, për të besuar në fuqinë e shëlbimit qiellor dhe në dashurinë e pashprehur atërore. Tregon se sado larg mund të keni bredhur, ka gjithmonë një rrugë kthimi.
Më është dhënë privilegji suprem për t’ju ofruar, me vullnetin e Zotit Krijues, ftesën për një udhëtim transformues drejt thelbit të gjallë të ekzistencës, ku çdo fund është një prelud për një fillim të ri. Zhyt veten tani në këtë moment, duaje Atin tënd, të afërmin tënd dhe veten me gjithë zemër, duke lejuar që forca e jashtëzakonshme e dashurisë të të shpërfytyrojë. Është koha për të zgjuar shpirtin tuaj në madhështinë e tij origjinale. Ky mesazh i përulur, që më është besuar mua si më i vogli nga vëllezërit tuaj tokësorë, le t’ju frymëzojë që të çliroheni nga zinxhirët, të falni dhe të merrni falje dhe të ndiqni me zjarr këtë vezullim drite.
Së bashku, bij të Shumë të Lartit, le të përparojmë të bashkuar: ka ardhur koha të shkëlqejmë me shkëlqim!