HISTORIA E NJË HEKATOMB
I dashur princ,
jeni të lodhur, të thyer dhe të rraskapitur? Unë do të isha edhe unë në vendin tuaj. Të shkosh nga rruga luksoze që të çon në lavdinë e përjetshme në qorrsokakun dhe qorrsokakun e poshtërimit dhe asgjësimit nuk duhet të jetë një shëtitje në park.
A e keni humbur shpresën dhe bashkë me të edhe vullnetin për të jetuar? Për ju që ishit më afër burimit të vitalitetit, dashurisë dhe lumturisë, duhet të jetë një kafshatë e hidhur, shumë e hidhur për t’u gëlltitur.
Keni frikë nga vdekja, apo jo? E shoh në fytyrën tënde dhe e kuptoj, e kam pasur edhe unë kur më shkele dhe më godit në mënyrë përçmuese në pjesët e mia më të ndjeshme, intime dhe vitale.
Është vërtet turp të të shoh në këtë gjendje. Ju që ishit vula e përsosmërisë krijuese hyjnore jeni bërë antiteza e saj, e kundërta, e kundërta. Zemra ime kontraktohet nga trishtimi, pavarësisht nga të gjitha dëmet që më keni bërë. Ju keni zbatuar planin tuaj për mua dhe për të gjithë racën në të cilën unë i përkas në një mënyrë djallëzore të paramenduar. Ti e fute tehun në gjoksin tim me një kthjelltësi të akullt duke parë (duke qeshur!) drejt e në sy. Vështrimi juaj shkëlqente kënaqësi, kënaqësi dhe një ndjenjë të çoroditur plotfuqie.
Ku është zemra jote që të ka dhënë Krijuesi ditën që je krijuar prej Tij? Ku është ndjeshmëria juaj për shokët tuaj që ju ka dalluar për kaq shumë kohë? Ku është fryma juaj e vëllazërisë që dikur ju bashkoi me gjithë trupin engjëllor? Ligësia juaj e pakufishme nuk është vetëm e pashpjegueshme, por edhe një shuplakë pa respekt në fytyrën e Atit tuaj që ju krijoi mrekullisht dhe ju deshi pa kufi.
A nuk e shihni se sa shumë kjo vrimë e zezë në të cilën ju e lini veten të thitheni, po ju bën më të shëmtuar ditë pas dite, gjithnjë e më pak të kthjellët dhe inteligjentë dhe, mbi të gjitha, të sëmurë, të shurdhër dhe të verbër?
Unë kalova shtëpinë tuaj. Një pasuri dikur e mrekullueshme, e madhe dhe madhështore. Është ende e pamasë, por mbretëria është duke u shkatërruar dhe madhështia është bërë e kalbur. Por gjëja që më goditi më shumë ishte të shikoja kopshtin përballë shtëpisë sate plot me gurë varri. Çdo gur varri kishte një foto, një emër dhe një datë. Dhe sa më shumë që shikoja përreth, aq më shumë kuptova se ishte një det (me sy të pafund) gurësh varresh. Janë shokët e mi që i keni shkatërruar me gënjeshtrat tuaja tallëse dhe makinacionet tuaja skëterrë, apo jo? Ju jeni bërë varri i racës njerëzore dhe së shpejti, shumë shpejt, edhe raca engjëllore që ju ndoqi në këtë udhëtim të çmendur dhe të mbrapshtë do të kuptojë se mësuesi i tyre vizionar dhe karizmatik është në fakt ai që do t’i varrosë në të njëjtën kopsht.. Çfarë masakre!
Gjëja që më bëri më shumë përshtypje është varri më i madh që ishte në qendër të kopshtit tuaj. Mbante emrin tim, foton time, por ende nuk kishte asnjë datë të shkruar në të. Ky vizion më ngriu gjakun në vena, është e kotë ta fsheh. Më përgatite edhe mua një varr. Por sa më shumë shikoja gurin e varrit të atij varri, aq më shumë foto dhe emri im zhdukeshin… deri në zhdukjen e plotë.
Çfarë pamje e çuditshme! Fërkova edhe sytë me sigurinë se ishte një ëndërr, një makth. Por jo, isha i zgjuar dhe i matur deri në atë pikë sa pashë një kortezh funerali që po afrohej në distancë, duke ecur ngadalë duke kënduar një dige që u drejtua drejt varrit qendror të kopshtit. Në atë moment pashë fotografinë tuaj të materializuar në gurin e varrit. Po, ishe ti personalisht! Çfarë kthesë e papritur.
Megjithatë habia ime u rrit edhe më shumë kur pashë se varret e tjera në atë pikë u hapën duke çliruar krijesat që ishin burgosur në një arkivol shpirtëror për shumë vite dhe ishin varrosur nën një ortek gënjeshtrash dhe premtimesh të rreme për një të ardhme të lartë. gjendje hyjnore.
Me pleqëri ke harruar se je vetëm pluhur pranë Zotit Krijues dhe se jeta dhe drita jote vijnë prej Tij, prandaj, duke e konsideruar edhe largimin vullnetar prej Tij si burimin e vetëm, është jeta që drita. në ju po mbarojnë. Dhe duket se për shkak të vetë-ngritjes suaj të verbër dhe të çrregullt ju e keni hequr nga mendja juaj, dikur e qartë dhe e mprehtë, se vetëm Ati juaj, Krijuesi juaj dhe Perëndia juaj është i gjithëfuqishëm. Si mund ta shpjegoni ndryshe rebelimin tuaj të pacipë, vulgar dhe të dhunshëm kundër Atij që mund të bëjë gjithçka, që di gjithçka dhe është i pranishëm kudo? Por gjëja më e trishtë është se dashurinë e pafundme dhe të përsosur të babait tënd i ke kthyer me urrejtjen më të pacipë dhe të pastër që vetëm mund të imagjinohet. Ai që ende dëshiron jetën dhe shërimin tuaj, dhe ju që në vend të kësaj jo vetëm i dëshironi vdekjen, por gjithashtu ndjek aktivisht fundin dhe kapitullimin e tij, është me të vërtetë historia më e trishtë dhe më e dhimbshme në historinë e universit.
Varrmarrë, je pushuar nga puna dhe rezidenca e sunduar dikur nga ti, tani i është besuar një sundimtari të ri. Mblidhni miqtë tuaj dhe lironi pr